Ένα διαμέρισμα παλιάς πολυκατοικίας της δεκαετίας του 80, σε κεντρικό δρόμο στην πόλη των Ιωαννίνων, ανασχεδιάζεται μετατρεπόμενο σε ένα minimal καταφύγιο αστικής διαβίωσης. Με απλότητα και ευελιξία ο χώρος απογυμνώνεται από οτιδήποτε περιττό, εισάγοντας τον χρήστη σε ένα μονοχρωματικό και ήρεμο περιβάλλον ανταποκρινόμενο στην ανάγκη αποφόρτισης  από τους σύγχρονους ρυθμούς ζωής.

Οι κυβιστικοί όγκοι σε ανοιχτόχρωμη παλέτα με σημειακές μαύρες μεταλλικές λεπτομέρειες, σε συνδυασμό με τον εμβληματικό καναπέ, μορφώνουν στο κυρίως χώρο της κατοικίας, αφήνοντας την αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς να δράσει πάνω στις κατά τα άλλα γυμνές επιφάνειες.

Το απλό και σύγχρονο σχεδιαστικό λεξιλόγιο αναδεικνύεται από τον εντέχνως τοποθετημένο τεχνητό φωτισμό και τις μικρολεπτομέρειες των ειδικών κατασκευών, μετατρέποντας τον  εσωτερικό χώρο σε μια μινιμαλιστική πραγματικότητα αποτελούμενη από καθαρές γραμμές  και σχήματα, δίνοντας στον χρήστη μια άνετη καθημερινότητα.